İlk növbədə Fransa prezidenti Emmanuel Makronun uğurunun nə qədər böyük olduğunu etiraf etmək lazımdır. Beşinci Fransa Respublikası dövründə ilk dəfə hakimiyyətə gələn prezident ikinci dəfə seçildi. Bəli, əvvəllər Yeliseydə ikinci dövrünü keçirən prezidentlər var idi. François Mitterand 1988-ci ildə, Jak Şirak isə 2002-ci ildə ikinci seçkilərində qalib gəlib. Amma onlar seçkiyə girəndə hakimiyyət tam onların əlində deyildi. Çünki onların partiyası Parlamentdə çoxluğa malik deyildi. Ona görə də istədiklərini həyata keçirəcək vəziyyətdə deyildilər.
Emmanuel Makron müasir dövrdə ölkəni tam bir müddət idarə etdikdən sonra ikinci dövrdə də xalqın etimadını qazanmağı bacaran ilk siyasətçi oldu. Makron bu uğuru iki yolla əldə edib.Bunlardan birincisi növbəti beş il ərzində faydalı olacaq. Ancaq sonuncu üçün eyni şeyi demək olmaz. Sosial mediada “Kasıb və qəzəbli kəndlilərin varlı parislilərə qarşı” karikaturalı hekayələrindən kənarda milyonlarla fransız Makronun pis prezident olmadığını düşünür. İnsanların əsas təqdir etdiyi şeylər arasında Makronun islahatlarının köməyi ilə işsizliyin artıq problem olmamasıdır. Onlar ölkənin COVİD-19-a qarşı mübarizəsini uğurlu hesab edir və pensiya yaşının artırılmasının qaçılmaz olduğunu düşünürlər.
Bundan əlavə, beynəlxalq siyasətdə səriştəli lider olmaq da üstünlüyə səbəb olub. Yelisey sarayında əyləşəcək liderin heç bir nəticə verməsə də, Putinlə danışa bilmək reputasiyasına sahib olduğuna sevinirdilər. Onlar həmçinin düşünürlər ki, Makronun prezidentliyi dövründə Fransa Avropaya rəhbərlik etməyi hədəfləyə bilər və Makronun Avropa İttifaqı üçün daha çox hərbi və iqtisadi muxtariyyət tələbi bu gün daha da aktualdır. Onunla Marin Le Pen arasında ən böyük fərq bu sahədə idi. Bu seçicilərin Emmanuel Makrona xüsusi sevgisi yoxdur, lakin ona hörmətlə yanaşırlar. Digər tərəfdən, Makronun strategiyasının ikinci hissəsi daha problemlidir.
Beş il əvvəl Makron siyasi səhnədə uğurlu oyun ama riskli oyun oynadı. Siyasi spektrin ortasını hədəfə alaraq onilliklər boyu siyasəti formalaşdıran mühafizəkar və sosial-demokrat partiya duetini siyasi səhnədən sildi. Beşinci Respublikanın verdiyi geniş səlahiyyətlərdən istifadə edərək o, şəxsiyyətə yönəlmiş və səlahiyyətlərin bir əldə cəmləşdiyi bir sistem yaratdı. Beləliklə, müxalifəti həm sağda, həm də solda siyasi spektrin ucqarlarına itələdi. O, hesab edirdi ki, radikal sol və ifrat sağçılar hakimiyyət üçün ciddi təhlükə yarada bilməz. Amma dünənki seçki başqa bir şeyi göstərdi. Buna səbəb Makronun uğurlu inqilabı oldu. O, müxalifətin mərkəzə getməsi üçün alternativ qoymadı. Bu seçicilərin əhəmiyyətli bir hissəsi, xüsusən də solçu Jean-Luc Melenchona səs verən milyonlarla insan Makrondan qisas almaq istəyir. Onlar bunu iyunda keçiriləcək parlament seçkilərində etmək niyyətindədirlər.Təbii ki, Makron yeni vəzifəsinə yeni vədlərlə başlayacaq. Başqalarını daha çox dinləyəcək.
//Gülnarə Abasova, Editor.az